Dagur sannleikans

     Júdas losaði sig við byrðarnar i dag.  Hann ákvað að hugsa um sjálfan sig í þetta skiptið.  Vera ekki uppbyggjandi, vera ekki hughreystandi,  vera ekki hvetjandi, vera ekki sá sem situr hjá og horfir á.  Hann heyrði í henni og hún  átti vafalaust von á fallegu uppörvandi samtali en komst ekki að.  Hún sagði nei en Júdas sagði jú.  Hún sagði seinna en Júdas sagði strax.  Út skildi þetta fara núna en ekki síðar. Hún gaf eftir og hlustaði, hlustaði og hlustaði………… Orðin streymdu frá Júdasi og hún hlustaði. Að endingu sagði hún „ég vissi það ekki,fyrirgefðu. Fyrirgefðu mér„

     Þetta voru orðin sem Júdas þurfti að heyra.  Hann var löngu búinn að fyrirgefa henni en hann heyrði aldrei orðin frá henni.  Nú voru flest spil á borðinu og þau síðustu féllu síðar þennan fallega dag. Dag sannleikans.  Hún átti síðasta orðið og sannleikurinn var fundinn.  Andi hans sveif yfir en þyngsli Ungu konunnar vegna hennar byrða voru mikil.  Sannleikurinn getur valdið sviða og það gerði hann svo sannarlega en hún er sérfræðingur í þessari glímu og hefur háð hana áður en nú með aðstoð Hans sem huggar.  Nú getur uppbyggingin hafist.