"Það héldu það fleiri"

 Ég las í gærkveldi yfir ljóðabók Kristjáns frá Djúpalæk  Í víngarðinum og datt þar inn á gott ljóð sem á við í svo mörgum tilfellum.  Þar hitti Kristján heitinn naglann á höfuðið og því ætla ég að deila með ykkur.

 

Á kvöldi sem þessu, jafn kyrru og björtu,

snart ástin og batt tvö einmana hjörtu.

 Þá hamingjustund var hjalað og fagnað

því heitur var dreyri:  Við unnumst til dauða jafn ástríðumagnað,

já ár eftir ár skal ást okkar meiri.

En höfundur lífsins hló við og sagði:  Það héldu það fleiri. 

 

 

Ætli ég hafi ekki verið einn af þeim?   Og ef til vill þú líka.

 

Athugasemdir

[Jónína Dúadóttir, 14.10.2007 kl. 14:23]

Hmmm...enginn veit sína ævina fyrr en öll er....