Ég elska þig

     Er loksins kominn heim og sestur við eldhúsborðið eftir ágætan dag.  Ég er enn að gera það upp við mig hvort ég eigi að henda mér á æfingu eða ekki.  Kúturinn er kominn til mömmu sinnar og engu verið hent í eldhúsgólfið,  enginn sem segir mér að bíða og réttir upp fingurinn eða að koma og þvælir mér um allt húsið í duttlungaleit.  Ég er ekki frá því að ég sé bara óöruggur með mig og eirðarlaus þegar litla stjórnandann vantar á heimilið.  Unglingurinn var að koma heim úr sinni vinnu, en hann vinnur mikið með skólanum, og eftir að hafa farið í ísskápinn gekk hann að mér, tók utan um mig og sagðist elska mig. Það er ekkert óvenjulegt á þessum bæ og hugsaði mikið um það í dag hversu misjafnlega fólk tjáir sig við hvert annað og við börnin sín.  Sumstaðar er aldrei sagt „ég elska þig“ við börnin en ég hugsa að það sé frekar óvenjulegt að 16 ára gamall sonur sem veður í töffaraskap faðmi pabba sinn í einlægni og segi  „ég elska þig pabbi“ .  Ég veit það samt ekki.   Við höfum verið nánir alla tíð og talað hreint út um alla hluti, engin feimni í neinu.

       Í mínum föðurhúsum í þorpinu þröngsýna var þetta orð „elska“ aldrei notað svo ég muni.  Ég efaðist þó aldrei um það að ég væri elskaður en mamma notaði orðin „rosalega vænt um“ og „yndislegustu strákar í heimi“ og alúðin, kærleikurinn  og fórnfýsin fór aldrei framhjá okkur.  Pabbi hinsvegar sagði aldrei neitt, máttarstólpinn sem færði björg í bú, þögull, sterkur, harður, þreyttur.  Alltaf tilbúinn að hjálpa, reddaði öllu, lagaði allt sem bilaði, en sagði lítið og sýndi ekki tilfinningar nema þegar við gerðum eittvað af okkur þá varð hann þögulli og augnaráðið stingandi.  Það dugði og fljótlega var allt  fyrirgefið.  Það er ekki fyrr en í seinni tíð að hann varð meyrari og kemst ekki upp með annað en að taka fast utan um okkur og segja sömuleiðis þegar við segjum eitthvað fallegt við hann.  Í bræðrahópnum var ekki heldur sagt „elska þig“ og reyndar ekki „mér þykir vænt um þig“ heldur en við vorum nú líka bara strákar.  Maður efaðist þó ekki um það eitt augnablik að bræðrunum þætti vænt um mann því ef einhver annar en við sjálfir gerði eitthvað á hlut einhvers okkar var samhugurinn algjör og snúist til varnar eða stóri bróðir sendur af stað.

     Ég veit ekki hvort þetta orð er ofnotað í dag en líklega hefur það lítið verið notað hér áður nema á sína heitt elskuðu eða sinn heitt elskaða.  Auðvitað er það misjafnt hvernig fólk tjáir tilfinningar en það ætti aldrei að spara orðin og klárlega ekki við börnin okkar sem virkilega þurfa á því að halda að heyra ásamt því að finna.

    Ekki satt?

Athugasemdir

[Fiðrildi, 16.11.2007 kl. 20:46]

13 ára strákurinn minn faðmar mig og segist elska mig . . . en aðallega ef ég er að skamma hann og tuða í honum :)  Stelpurnar segja það oft og mikið.  

Fallegt heimilislíf sem þú átt þér . . . og svo segist þú vera meðalmaður . . . þú ert miklu meira en það.

[Júdas, 16.11.2007 kl. 20:58]

Æ, mér finnst ég stundum hafa boðið eldri vininum upp á svo einmanalegt heimilislíf en tíminn verður að leiða það í ljós.  Vináttan gæti bætt það upp.