Íþróttamaður í fjölskyldunni?

     Það var kalt þegar ég kom fram í morgun, búinn að heyra í vindinum úti í klukkutíma eða svo og því var hrollur í mér.  Ég fór varlega framúr, setti á könnuna og hafragraut í pottinn áður en ég stökk í sturtu.  Það var galsi í kútnum í gærkveldi svo ég vonaði að hann gæti sofið lengur.  Það voru allar aðferðir reyndar til að koma honum niður en við enduðum uppi í sófa þar sem hann setti án efa íslandsmet í 400 metra brölti í 6 sæta hornsófa bæði með og án atrenu sem verður að teljast nokkuð gott.  Pabbi hans og bróðir voru jú ekki atkvæðamiklir í íþóttum hér áður svo þarna var ef til vill komin ljósglæta íþóttamannsins í fjölskyldunni.   Ég settist með kaffibollann en ég þarf alltaf að hita mig aðeins upp áður en ég fer í hafragrautinn, kveikti á tölvunni og handlék morgunblöðin.  Nokkru síðar vakti ég unglinginn og ekki löngu seinna barst neyðarhróp úr svefnherberginu þar sem „konungsborinn“ kúturinn vildi láta sækja sig og halda á sér fram.  Ég er ótrúlega lunkinn við að vafra um fréttavefina, fletta dagblöðum, borða hafragraut og drekka kaffi með kútinn hangandi utan á mér en líklega telst það ekki til sérstöðu svo þar bankar meðalmennskan tíðrædda upp á.  Það stefnir í fallegan dag þótt ég viti ekkert um veður annað en vinda svo er á meðan er.

Eigið góðan dag.

Athugasemdir

[Jónína Dúadóttir, 26.11.2007 kl. 08:00]

Mér finnst þú vera hetja að geta gert þetta allt með íþróttaálfinn á herðunum, þetta er ekkert á færi neinna meðaljóna